فصلنامه پژوهشی تحقیقات دندانپزشکی

مقدمه: دانشگاه به عنوان نهاد تولید­کننده و ارتقادهنده دانش و تأمین­کننده نیروی انسانی متخصص در جامعه وظیفه دارد به طور مستمر به بررسی وضع موجود خود پرداخته تا به راهکارهای عملی جهت ارتقای کیفیت آموزش دست یابد. این مطالعه با هدف ارزیابی رضایتمندی دانشجویان از وضعیت آموزش بالینی در دانشکده دندانپزشکی یزد انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 205پرسشنامه توسط دانشجویان دوره دکترای عمومی دندانپزشکی حاضر در
بخش­های بالینی در پایان روتیشن­های اول و دوم نیمسال اول تحصیلی تکمیل شد. روایی و پایایی پرسشنامه تأیید شده بود. داده­های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار SPSS ویرایش 17 و آزمون­های آماری ANOVA و T-Test  تجزیه و تحلیل گردید.

نتایج: در مطالعه حاضر 83 مرد (5/40 درصد) و 122 زن (5/59 درصد) شرکت داشتند. میانگین رضایتمندی دانشجویان از کارآیی آموزش بالینی دانشکده 96/0±04/3 بود که در حد متوسط می باشد، بیشترین رضایتمندی مربوط به بخش اطفال (6/0±7/3) و کمترین رضایت مربوط به بخش ارتودنسی (01/0±9/2) بود. بین میزان رضایتمندی و ترم تحصیلی دانشجویان رابطه معنی­داری وجود داشت(046/0=P) اما ارتباط آماری معنی داری بین رضایتمندی با جنسیت (088/0=P) و وضعیت تأهل (108/0=P) مشاهده نشد.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، رضایت دانشجویان از آموزش بالینی با نوسان کم در کلیه بخش­ها متوسط می باشد، از اینرو نیاز به تأمین امکانات لازم، ارتقاء عملکرد اساتید و تلاش برای جذب بیمار جهت بهبود وضعیت آموزش بالینی ضروری به نظر
می رسد که این مهم توجه خاص برنامه­ریزان آموزشی را طلب می کند.