مقدمه: سلامت دهان امکان فعالیت­ هایی مانند خوردن، صحبت کردن، روابط اجتماعی مطلوب و افزایش کیفیت زندگی افراد را بوجود می آورد. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان، تأثیر اختلالات دهانی و سلامت آنها را بر زندگی فرد مورد بررسی قرار می­دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی ارتباط شاخص­ های بهداشت دهان با کیفیت زندگی دانش­ آموزان 18-14ساله شهر یزد صورت گرفت.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی می­ باشد. به منظور انجام این پژوهش 273 دانش آموز پسر 18-14 ساله از مدارس شهر یزد به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از اخذ رضایتنامه کتبی از والدین، کودکان به پرسشنامه Short Form 36(SF-36) پاسخ دادند و سپس مورد معاینه بالینی با سوند و آینه در نور طبیعی قرار گرفته و شاخص­های (Decay, Missed, Filled Tooth)DMFT، (Simplified-Oral Health Index)S-OHI در آنها تعیین شد. برای محاسبه رابطه بین شاخص ­ها از آزمون همبستگی اسپیرمن، آنووا و کروسکال والیس و با در نظر گرفتن سطح اطمینان 0.95 استفاده گردید.

نتایج: میانگین و انحراف معیار شاخص­ های OHI-S, DMFT به ترتیب (2.18±3.07) و (1.03±1.89) بود. میانگین نمره کیفیت زندگی در حیطه عملکرد جسمی بیشترین و در حیطه محدودیت نقش کمترین بود. بین شاخص DI-S و عملکرد اجتماعی، شاخص CI-S و سن و نیز شاخص CI-S و پایه تحصیلی دانش ­آموز ارتباط معنی­داری وجود داشت (P<0.05).

نتیجه گیری: برخی از حیطه­ های کیفیت زندگی با شاخص سلامت دهان ارتباط دارند و در بین شاخص­های سلامت دهان شاخص CI-S ارتباط قوی تری با سن افراد دارد.