مقدمه: افراد نابینا و ناشنوا به علت ناتوانی جسمی ممکن است نسبت به افراد سالم مشکلات بیشتری در خصوص مراقبت از دهان و دندان داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میانگین شاخص DMFT بین دانش آموزان نابینا و ناشنوا با دانش آموزان سالم بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۴۴ دانش‌آموز نابینا و ۸۸ دانش آموز ناشنوای ۱۸-۵ ساله بصورت سرشماری انتخاب گردیدند. علاوه بر این ۱۳۴دانش‌آموز سالم بطور تصادفی به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. معاینه دندان های دائمی با استفاده از نور طبیعی، سوند و آینه یکبار مصرف انجام گردید. از شاخص DMFT برای بررسی وضعیت دندانی افراد استفاده شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۶و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس و LSD تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: میانگین DMFT در دانش آموزان نابینا ۱۱/۲±۷۳/۱، در دانش آموزان ناشنوا ۷۴/۲±۸۶/۲ و در دانش آموزان سالم۳۱/۱±۰۶/۱ بود، اختلاف آماری معنی داری در شاخص DMFT بین دانش آموزان سالم با دانش آموزان نابینا (۰۴۷/۰=P-value) و ناشنوا (۰۰/۰P-value@) مشاهده شد، همچنین بین دانش آموزان نابینا و ناشنوا اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید(۰۱۱/۰ =P-value).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافتههای این مطالعه، میانگین شاخص DMFT در دو گروه نابینایان و ناشنوایان در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود. بنابراین ارتقای مراقبت های دهان و دندان با آموزش مناسب در این گروه ضروری به نظر میرسد.
