مقدمه: هدف از این مطالعه آزمایشگاهی، مقایسه دو نوع تکنیک پرکردن حفره و اثر شیارهای گیردار بر ریزنشت دو نوع کامپوزیت با بیس سیلوران و متاکریلات میباشد. روش بررسی: حفرات کلاس V به ابعاد  1/5× 3×4 بر روی سطح باکال و لینگوال 48 دندان پرمولر کشیده شده انسان تراش داده شد. نمونه ها با دو نوع کامپوزیت پر شدند: کامپوزیت با بیس سیلوران(Filtek™ P90 Silorane , 3M ESPE) و سیستم ادهزیو مخصوص آن (P90 system adhesive) و کامپوزیت با بیس متاکریلات (Z250,3M ESPE)همراه با سیستم باندینگ سلف اچ clearfil SE bond . نمونه ها در دو نوع کامپوزیت، به 4 گروه زیر تقسیم شدند: (12ترمیم) 1) همراه با شیارگیردار- لایه ای 2) بدون شیارگیردار- لایه ای 3) همراه با شیارگیردار- توده ای 4) بدون شیارگیردار- توده ای شیارهای گیردار در زوایای خطی آگزیوجینجیوال وآگزیواکلوزال تراش داده شدند. نمونه ها 500 مرتبه و در دمای 55 و 5 درجه، ترموسایکل شدند. نمونه ها در محلول متیلن بلو 2% رنگ آمیزی وسپس برش داده شده و در زیر استریومیکروسکوپ بررسی شدند. از نرم افزار SPSS.17 و آزمونهای آماری Kruskal – Wallis و Mann-Whitney U جهت ارزیابی داده ها استفاده شد. نتایج: تفاوت معنی داری بین روش ترمیم و تهیه حفره در کامپوزیت متاکریلات دیده نشد(0.05