دوره 2، شماره 1 - ( 10-1392 )                   جلد 2 شماره 1 صفحات 37-24 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ataei E, Modaber M, Daneshkazemi A R, Ersi M. Investigating General Dentists' Viewpoint Regarding Prescription of Panoramic Radiography in Yazd in 2012. YJDR 2014; 2 (1) :24-37
URL: http://yjdr.ssu.ac.ir/article-1-23-fa.html
عطایی ابراهیم، مدبر مریم، دانش کاظمی علیرضا، ارثی مهناز. بررسی اثر تهیه حفره و روش ترمیم بر ریزنشت کامپوزیت با بیس سیلوران و متاکریلات. تحقیقات دندانپزشکی. 1392; 2 (1) :24-37

URL: http://yjdr.ssu.ac.ir/article-1-23-fa.html


چکیده:   (5388 مشاهده)
مقدمه: هدف از این مطالعه آزمایشگاهی، مقایسه دو نوع تکنیک پرکردن حفره و اثر شیارهای گیردار بر ریزنشت دو نوع کامپوزیت با بیس سیلوران و متاکریلات میباشد. روش بررسی: حفرات کلاس V به ابعاد  1/5× 3×4 بر روی سطح باکال و لینگوال 48 دندان پرمولر کشیده شده انسان تراش داده شد. نمونه ها با دو نوع کامپوزیت پر شدند: کامپوزیت با بیس سیلوران(Filtek™ P90 Silorane , 3M ESPE) و سیستم ادهزیو مخصوص آن (P90 system adhesive) و کامپوزیت با بیس متاکریلات (Z250,3M ESPE)همراه با سیستم باندینگ سلف اچ clearfil SE bond . نمونه ها در دو نوع کامپوزیت، به 4 گروه زیر تقسیم شدند: (12ترمیم) 1) همراه با شیارگیردار- لایه ای 2) بدون شیارگیردار- لایه ای 3) همراه با شیارگیردار- توده ای 4) بدون شیارگیردار- توده ای شیارهای گیردار در زوایای خطی آگزیوجینجیوال وآگزیواکلوزال تراش داده شدند. نمونه ها 500 مرتبه و در دمای 55 و 5 درجه، ترموسایکل شدند. نمونه ها در محلول متیلن بلو 2% رنگ آمیزی وسپس برش داده شده و در زیر استریومیکروسکوپ بررسی شدند. از نرم افزار SPSS.17 و آزمونهای آماری Kruskal – Wallis و Mann-Whitney U جهت ارزیابی داده ها استفاده شد. نتایج: تفاوت معنی داری بین روش ترمیم و تهیه حفره در کامپوزیت متاکریلات دیده نشد(0.05
متن کامل [PDF 228 kb]   (1129 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1393/1/18 | پذیرش: 1393/1/18 | انتشار: 1393/1/18

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.