فصلنامه پژوهشی تحقیقات دندانپزشکی

مقدمه: یکی از نگرانی‌های همیشگی در تهیه حفرات ترمیمی، دست‌اندازی ناخواسته به پالپ است که گاهی واضح و قابل لمس با سوند و همراه با خونریزی است و در پاره‌ای از موارد هم از نظر کلینیکی، غیر‌قابل تشخیص است. آگاهی از میزان وقوع اکسپوژرهای میکروسکوپیک و ضخامت عاج باقیمانده می‌تواند به دندانپزشک در جهت انتخاب روش درمانی مناسب یاری رساند. هدف از این مطالعه تعیین میزان میکرواکسپوژرهای پالپی در حفرات عمیق کلاس V در دندان‌های پرمولر انسان می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 30 دندان پرمولر انسانی با طرح درمان کشیده شدن به منظور درمان ارتودونسی، انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت‌نامه، بر روی سطح باکال دندان‌ها حفرات کلاس V عمیق، برای ترمیم آمالگام، تراشیده و سپس دندان‌ها کشیده شدند و ریشه‌ها و نیمه لینگوالی تاج قطع شد. نمونه‌ها به وسیله متیلن بلو 2% رنگ‌آمیزی شده و با استفاده از میکروسکوپ نوری، وجود یا عدم اکسپوژر میکروسکوپی در دیواره اگزیال بررسی شد. همچنین با استفاده از کالیپر دیجیتال انگشتی، ضخامت عاج باقیمانده(RDT) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16و آزمون آنالیز واریانس و  T test تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج : اکسپوژر میکروسکوپی در یک دندان (2/3%) تایید شد. متوسط ضخامت عاج باقیمانده در کل نمونه‌ها 67/0 میلی‌متر بود.

نتیجه‌گیری: در 8/96% ازحفرات بسیار عمیق کلاس V فاقد علائم کلینیکی حدود 67/0 میلی‌متر عاج باقیمانده بود که می‌تواند به عنوان معیاری جهت پیش‌بینی ضخامت عاج باقیمانده باشد.