فصلنامه پژوهشی تحقیقات دندانپزشکی

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی اثر زمان‌های تأخیر متفاوت در اسکن، کیلوولتاژهای متفاوت و شرایط نوری نگهداری بر توانایی تشخیص پوسیدگی بین دندانی درتصاویر دیجیتال تهیه شده توسط PPP: Photostimulable phosphor plates می‌باشد.

روش‌ بررسی: در این مطالعه تجربی و تحلیلی، از ٤٥ دندان دایمی خلفی بدون حفره با یا بدون پوسیدگی بین دندانی به وسیله سیستم DIGORA®PSP رادیوگرافی تهیه شد. صفحات تحت شرایط ٦٠ و ٧٠ پیک کیلوولتاژ (kVp) اکسپوز شدند. سپس گرافی‌ها در فواصل زمانی بلافاصله پس از اکسپوژر، ١٠،٣٠ و ٦٠ دقیقه، ٦، ٢٤ و ٤٨ ساعت بعد از اکسپوژر اسکن شدند. صفحات در فاصله بین اکسپوژر تا اسکن به دو دسته تقسیم و در محیط‌هایی با روشنایی روز و جعبه غیرقابل نفوذ به نور نگهداری شدند. صحت قدرت تشخیصی صفحات به وسیله بررسی تمام تصاویر حاصله بررسی شد. حضور حقیقی پوسیدگی به وسیله برش دندان‌ها درجهت مزیودیستالی و مشاهده عینی پوسیدگی مشخص گردید. صحت نتایج به صورت سطح زیر نمودار Rock curve(Az)گزارش شد. Azها به وسیله نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ١٧و آزمون‌های two-way ANOVA و T-test تجزیه و تحلیل شدند. از آزمون Kappa جهت اندازه‌گیری میزان توافق هر مشاهده‌گر به تنهایی و بین تمام مشاهده‌گران استفاده شد.

نتایج: Azهای صفحات اسکن شده بلافاصله در دو اکسپوژر ٦٠ و ٧٠ پیک کیلوولتاژ دارای تفاوت معنی‌داری نبود (٠٥/٠P-value>). Az اسکن بلافاصله اکسپوژر ٦٠ پیک کیلوولتاژ به صورت معنی‌داری بیشتر از Az اسکن باتأخیرهای 6، 24 و ٤٨ ساعت بود
(٠٥/٠P-value <). Az اسکن بلافاصله اکسپوژر ٧٠ پیک کیلوولتاژ به صورت معنی‌داری بیشتر از Az اسکن تأخیرهای ١، 6، 24 و ٤٨ ساعت بود (٠٥/٠P-value <).

نتیجه‌گیری: برای دقت بیشتر تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی توصیه می‌شود اسکن صفحات PSP بیش از ٣٠ دقیقه به تأخیر نیفتد. تأخیرهای طولانی‌تر باعث ازدست رفتن کیفیت تصاویر می‌شوند.