فصلنامه پژوهشی تحقیقات دندانپزشکی

مقدمه:جدا شدن دندان‌های مصنوعی از پایه پروتز یکی از مشکلات اساسی بیمارانی است که از دندان مصنوعی استفاده می‌کنند. با ایجاد و عرضه دندان‌های مولتی‌لیتیک این مشکل همچنان پا برجاست. هدف این تحقیق بررسی اثر آماده سازی دندان‌های مولتی‌لیتیک به چندین روش به پایه پروتز بود.

روش بررسی:در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی 44 دندان مولتی‌لیتیک مولر اول بالا استفاده شد. نمونه‌ها به 4 گروه کنترل، کنترل با مونومر، سندبلاست و سندبلاست با مونومر تقسیم شدند، که هر گروه شامل 11 نمونه بود. پس از آکریل‌گذاری و پخت، نمونه‌ها تحت نیروی برشی در دستگاه سنجش استحکام اتصال با سرعت 1 میلی‌متر بر دقیقه قرار گرفتند. داده‌ها به وسیله آزمون آماری One-way ANOVA و آزمون تکمیلی Post Hoc Tukey در سطح معنی‌داری 05/0 بررسی شد.

نتایج:میانگین استحکام اتصال در گروه کنترل با مونومر (32/45±09/342 نیوتن)از سایر گروه‌ها بیشتر بود و پس از آن گروه‌های سندبلاست با مونومر (15/32±09/222 نیوتن)، سندبلاست (78/24±36/177نیوتن) و کنترل (07/21±45/104نیوتن) در رده‌های بعدی قرار گرفتند و تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها مشاهده شد (05/0p-value<). بیشترین نوع شکست،adhesive بود که بیشتر در گروه‌های کنترل و سندبلاست مشاهده شد.

نتیجه‌گیری:آماده‌سازی شیمیایی سطح ریج لپ دندان‌های مصنوعی با مونومر در قیاس با آماده‌سازی مکانیکی به تنهایی، استحکام اتصال دندان‌ها را به رزین آکریلی افزایش می‌دهد.