دوره 2، شماره 1 - ( 10-1392 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 45-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
yosefi M H, Attar A R, Mokhtari F. An In-vitro Comparison of Two Electronic Apex Locators of Root ZX and Smarpex. YJDR 2014; 2 (1) :38-45
URL: http://yjdr.ssu.ac.ir/article-1-24-fa.html
URL: http://yjdr.ssu.ac.ir/article-1-24-fa.html
یوسفی محمد حسین، عطار علیرضا، مختاری فاطمه. مقایسه آزمایشگاهی دو آپکس یاب الکترونیکی Root ZX و Smarpex. تحقیقات دندانپزشکی. 1392; 2 (1) :38-45
چکیده: (5997 مشاهده)
مقدمه: بدست آوردن و حفظ طول کارکرد، حین آماده سازی کانال ریشه یکی از گام‌های مهم و حیاتی برای درمان ریشه موفق است. هدف از این مطالعه ارزیابی دقت و ضریب تکرار پذیری دو آپکس یاب الکترونیکی (Root ZX , Smarpex) در یافتن فورامن آپیکال می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی مقطعی، تعداد 30 دندان تک ریشه کشیده شده، انتخاب و قسمت کرونالی آن Flare شد. طول واقعی کانال با قرار دادن فایل شماره 15، تا زمانی که نوک آن (تحت بزرگنمایی ده برابر) کاملاً در فورامن اصلی رؤیت شود، محاسبه شد. دندان‌ها در آلژینات مانت شده و جهت تعیین طول کارکرد، توسط آپکس یاب‌ها مورد آزمون قرار گرفتند. اندازه‌های بدست آمده دوباره تکرار شدند. تفاوت بین طول واقعی و الکترونیکی کانال با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون آماری t-testارزیابی شدند. قابلیت تکرار وسایل با محاسبه ضریب تکرار پذیری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: ضریب تکرار پذیری دو دستگاه در محدوده قابل قبول بود: Root ZX،ه0.04 میلی متر و دستگاهSmarpex،ه0.02 میلی متر محاسبه شد. متوسط فاصله نوک فایل تا فورامن اصلی برایRoot ZX ،ه0.06 میلی متر (انحراف معیار 0/52) و برای smarpex، 0/99 میلی متر (انحراف معیار 1/13) بود. دقت Root ZX در یافتن فورامن اصلی به طور معنی داری بهتر از Smarpex بود (0.001>P). نتیجه گیری: تحت شرایط این مطالعه آپکس یاب Root ZX دقت و قابلیت تکرار بالایی در یافتن فورامن آپیکال داشت ولی Smarpex اگر چه قابلیت تکرار بالایی داشت اما نتوانست فورامن آپیکال را به طور دقیق محاسبه کند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
