مقدمه: به طور کلی 22-18% از تروماهای وارده به بافتهای سخت دندانی، مربوط به شکستگی تاج دندانهای قدامی دائمی است. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسهی استحکام باند برشی در دندانهای سانترال ماگزیلا است که در آن لبهی اینسیزال با استفاده از روش های مختلف اعاده شده است.
روش بررسی: در این مطالعه، 52 عدد دندان سانترال ماگزیلا به صورت تصادفی در 3 گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفت. لبهی اینسیزال دندانهای موجود در گروه آزمایش، با استفاده از دیسک الماسی برش داده شد. در گروه اول قطعه بریده شده با استفاده از سمان Panavia-F مجدداً چسبانده شد. در گروه دوم پس از اتصال قطعهی برش داده شده با استفاده از سمان Panavia-F، در ناحیهی خط برش، bevel ایجاد گردید و سپس ناحیه bevel با استفاده از محلولSingle bond و کامپوزیت Z250ترمیم شد. در گروه سوم، دندانها با استفاده از محلول Single bond و کامپوزیت Z250 بیلدآپ شدند و گروه چهارم نیز شامل دندانهای اینسیزور سالم بود، سپس حداکثر نیروی لازم جهت ایجاد مجدد شکست در لبهی اینسیزال با استفاده از Universal testing machine اندازه گیری شد و پس از محاسبهی استحکام باند برشی برحسب مگاپاسکال، مقایسهی میان گروههای مختلف با استفاده از نرمافزار آماری17SPSS و آزمونهای kruskal-wallis و mann-whitney صورت گرفت.
نتایج: میانگین و انحراف معیار استحکام باند برشی در گروه 1: 0/9±2/21، در گروه 2: 2/1±4/05، در گروه 3: 2/1±3/69، در گروه 4: 18/1±29/62، مگاپاسکال بود. اختلاف آماری معنیداری بین گروههای مختلف وجود داشت.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دوباره چسباندن قطعهی شکسته شده با استفاده از سمان Panavia-F همراه با bevel و کامپوزیت بیشترین میزان استحکام باند برشی را ایجاد میکند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1393/2/6 | پذیرش: 1393/2/6 | انتشار: 1393/2/6