فصلنامه پژوهشی تحقیقات دندانپزشکی

 مقدمه: افراد نابینا و ناشنوا به­ علت ناتوانی جسمی ممکن است نسبت به افراد سالم مشکلات بیشتری در خصوص مراقبت از دهان و دندان داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میانگین شاخص DMFT بین دانش­ آموزان نابینا و ناشنوا با دانش ­آموزان سالم بود.

 روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 44 دانش‌آموز نابینا و 88 دانش ­آموز ناشنوای 18-5 ساله بصورت سرشماری انتخاب گردیدند. علاوه بر این 134دانش‌آموز سالم بطور تصادفی به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. معاینه دندان­ های دائمی با استفاده از نور طبیعی، سوند و آینه یکبار مصرف انجام گردید. از شاخص DMFT برای بررسی وضعیت دندانی افراد استفاده شد. داده­ های جمع ­آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 16و آزمون‌­های آماری آنالیز واریانس و LSD تجزیه و تحلیل شدند.

 نتایج: میانگین DMFT در دانش ­آموزان نابینا 11/2±73/1، در دانش­ آموزان ناشنوا 74/2±86/2 و در دانش­ آموزان سالم31/1±06/1 بود، اختلاف­ آماری ­معنی­ داری ­در شاخص DMFT بین­ دانش­ آموزان ­سالم­ با دانش­ آموزان ­نابینا (047/0=P-value) و ناشنوا (00/0P-value@) مشاهده شد، همچنین بین دانش­ آموزان نابینا و ناشنوا اختلاف­ آماری معنی­ داری مشاهده گردید(011/0 =P-value).  

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته­های این مطالعه، میانگین شاخص DMFT در دو گروه نابینایان و ناشنوایان در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود. بنابراین ارتقای مراقبت­ های دهان و دندان با آموزش مناسب در این گروه ضروری به نظر می­رسد.